Via zijn beelden vertelt Lebuïn D’Haese een verhaal. Elk beeld is onderdeel van dit verhaal, is een personage met een eigen voorgeschiedenis, een eigen toekomst. Zo staat hij/zij voor ons. Ergens onderaan vinden we zijn/haar naam, door de schepper als een logo, een adagium in de klei getekend. With his sculptures Lebuïn D’Haese tells a story. Each figure is part of this story, is a character with its own past history, its own furure. That is the way it confronts us. Somewhere at the bootom the maker wrote its name, engraved in the clay as a logo, an adagium. [guy kestens]